De geschiedenis van de ‘warme bakkers’ van Oostduinkerke, en daar moeten we een splitsing maken tussen
Oostduinkerke-Dorp, en de warme bakkers van Oostduinkerke-Bad.
Oostduinkerke-Dorp:
Op dezelfde locatie: Leopold II laan 45:
Camiel Vandevenne, afkomstig van Zarren, (° 02/12/1910) zoon van de beenhouwer aldaar, trok naar Oostduinkerke-Dorp om er zijn stiel als bakker te leren. Hij startte bij Remi Vanhille, die werd opgevolgd door zoon Daniël Vanhille, bakkers op de hoek van de Leopold II laan 39 met de Seraphin Declerckstraat (waar nu tandarts Stanislas Steverlynck is).
Wij veronderstellen dat toen Camiel volleerd was, hij kennis maakte met Bertha Desaever (°15/04/1918), het jongste lid uit een groot gezin met 10 kinderen uit de Van Maldeghemstraat. Papa Lodewijk Desaever was landbouwer en visser, en mama Eugenie Seys was landbouwster en vroedvrouw. Helaas, papa Lodewijk stierf de laatste dagen van de W.O. I ( juni 1918) door ergens op een springtuig te stappen. De moeder werd weduwe. Ze bleef op dat moment achter met 8 kinderen (2 waren jong gestorven).
Camiel en Bertha trouwden op 12/09/1938 te Oostduinkerke-Dorp. En bouwden de bakkerij en openden dat jaar hun winkel, waar je naast brood en op zondags pistolets kon kopen, ook boter, melk, eieren, kaas én …tabak kon kopen. Het was toen geen tijd voor taarten en koeken.
Camiel en Bertha stichtten een gezin van 5 kinderen, allen op moment van schrijven zijn nog in leven: Maria, Leopold, Liliane, Ronny en Lieve. Wat een regelmaat zou zijn in een ander gezin, was hier anders: De 2 oudsten zijn nu 79 j & 80 j, de middelste 67 j, en tussen de 2 jongsten (thans 62 j & 60 j) was er maar 15 maanden. Maar, ze hebben allemaal een mooi gezin gesticht.
Figuurlijk waren Camiel en Bertha dus ook ‘warme bakkers’.
Maar bakker Camiel kreeg longproblemen (de bakkersziekte genoemd, door de bloem) en het echtpaar besliste, gezien de 3 oudsten al uit huis waren door huwelijk, om de bakkerij met woonst te verhuren.
Zoon Leopold en zijn vrouw wilden de bakkerij overnemen om er een brood- & banketbakkerij uit te bouwen, gezien de moderne tijden aangebroken waren, en gezien zoon Leopold ook de enorme groei zag van de bakkers in Oostduinkerke-Bad. Helaas raadde Camiel het sterk af, zodat Leopold niet meer aandrong en naar de politieschool ging, en vele jaren als politieagent te Nieuwpoort in actie was, maar élke week thuis het gezinsbrood bakte én zijn befaamde ‘koekebrood’.
Camiel en Bertha verhuisden met de 2 jongste kinderen naar de Dorpsstraat 48, en leefden er lang en gelukkig.
Camiel was op een ochtend uit bed gevallen, werd 2 x geopereerd, en liep een longontsteking op, waarbij hij in het K.E.I. op 21/11/2007 overleed (bijna 97 jaar).
Bertha leefde een tijdje in hun huis alleen verder, maar verzwakte, en ging graag naar het WZC Huize Maria Troost te Veurne, waar nog andere Oostduinkerkenaren uit hun jonge jaren verbleven, tot ze op 05/06/2012 aldaar overleed (94 j).
En er kwam een eerste huurder: bakker Robert Van Welsenaers en zijn vrouw startten in november 1968. Camiel en Bertha dachten dat de carrière écht gedaan was, maar Robert Van Welsenaers kwam vaak niet op tijd thuis om zijn broden tijdig uit de oven te halen. Dus belde de nieuwe bakkerin naar Camiel om te helpen de broden te redden; dus de verkoop te redden, zo de inkomsten te redden, om zo aan Camiel ook het huurgeld te kunnen betalen.
Op een bepaald moment was het de druppel teveel, en zette Camiel zijn woning met bakkerij te koop.
Bakker Dewaele Roland en zijn vrouw Liliane kochten het, en werden de nieuwe bakkers. Deze bakkerij werd dan een brood- & banketbakkerij “ROLAND”. En was vele jaren een vaste waarde op dit adres. Dit tot hun pensioen.
De opvolger Koen Goes kwam van de Bakkerij “Espero” in Oostduinkerke-Bad, en was er bakkersgast. Koen legde de lat nog hoger, en noemde de zaak “KOEN”. Koen Goes en zijn vrouw waren succesrijke bakkers, maar Koen kwam in een ongeval om het leven.
Er ontstond een tijd een vacuüm, tot de komst van de jonge Panne’ se bakker Frederik Lowagie en zijn vrouw Sylvie. Frederik’s vader was vele jaren Voorzitter van de Regionale Bakkersbond, en een heel succesvol bakker in De Panne, met verschillende verkooppunten.
Dit werd de kans voor Frederik om nu met “PASCALINO” hun eigen zaak over te zetten van De Panne naar Oostduinkerke-Dorp. Helaas vond het echtpaar er zijn draai niet, en kwam na een tijd leegstand, de bakkerij in handen van wéér een bakkerszoon, Thomas Gheysen en zijn Amerikaanse vrouw Amanda.
Samen vormen zij de drijvende kracht in hun eigen zaak “GHEYSEN”.
Héél onze familie wenst hen het allerbeste.
Oostduinkerke-Dorp
Op andere locaties:
Rechtover Bakkerij Camiel Vandevenne was er ook nog de Bakkerij Andre Warreyn en zijn vrouw Georgette Torreele, Leopold II laan 30, waar nu Bistro De Kruier is.
Richting Bad, wat verder: Bakkerij Maurice Dolfen, opgevolgd door Bakker Urbain Boeve en
zijn vrouw Yvonne Mortier, Leopold II laan 48, waar nu kiné Mariska Deleye is.
Richting Dorp, de voormelde Bakkerij Remi Vanhille, opgevolgd door zoon Daniël, op de hoek van de Leopold II laan 39 met de Seraphin Declerckstraat (waar nu tandarts Stanislas Steverlynck is).
Achter het Oud-Gemeentehuis was en is er nog steeds een Bakkerij, toen De Cramer, thans al jaren Brood- & Banket Vandamme, Dorpsstraat 26.
En destijds was er op de Groenendijk (Oostduinkerke, rand met Nieuwpoort-Bad), Bakkerij Julien Dekeyzer, later zoon Andre, maar dit bestaat niet meer sedert en de woning is afgebroken.
Oostduinkerke-Bad:
Toen in de jaren 1920 diverse kustgemeenten een nieuwe tendens ontstond met het bouwen van “kustvilla’s” in de duinen, door bepaalde elitaire inlanders, ontstond er niet alleen een steeds bestaande traditie van mensen die zich ook een strandcabine konden veroorloven, waarin ze zich konden omkleden, en waarin baders en baadsters met zedige badpakken naar de vloedlijn gebracht werden door autochtonen, om hen te laten pootje baden én foto’s ervan te laten maken, waren er ook mensen die begrepen hadden om een beetje dienaar en dienster te worden van de begoede klasse. Het heeft lang bestaan dat er tot in de jaren 80, inlanders belden naar een vertrouweling die de sleutels bijhield, om al de verwarming aan te zetten. Want reizen was toen een hele onderneming, en van een E40 was er nog lang geen sprake. Er kwam ook een strandmode, en er kwamen dan ook handelszaken, met op kop bakkers en beenhouwers.
Zo zagen we in Oostduinkerke-Bad 2 collega’s rechtover elkaar een Brood- & Banketbakkerij openen: de ene was de nog bestaande “Espero” en de overkant was de “Palermo”.
De Brood- & Banketbakker van de “Espero” had zijn stiel geleerd bij de topper “Wittamer” op de Brusselse Zavel.
Dat werd een schot in de roos, voor Bakker Germonpré, later opgevolgd door zijn zoon en diens vrouw, het echtpaar Germonpré-Petit. Zij werden in 1989 opgevolgd door de huidige bakkers Carlos Roussel (die er eerst 6 j werkte voor de vorige eigenaars) en zijn vrouw Carine Sohier, en is nog altijd een topzaak, gevestigd nu Leopold II laan 263.
Aan de overkant boerde het echtpaar Vanloocke ook zeer goed, maar het was geen noodzaak en eigenlijk onmogelijk om voor “Palermo” ook de lat zo hoog te leggen als aan de overkant bij “Espero”. Het echtpaar Vanloocke had geen opvolgers, en de zaak sloot (datum onbekend).
VOETNOOT 1:
((Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de kerk op 22 juni 1915 gebombardeerd en tijdens de Tweede Wereldoorlog in mei 1940 brandde ze volledig uit door een brandbom. Het kerkje stond dichtbij de huidige Brood- & Banketbakkerij Vandamme, “NAVIGO” of het Nationaal Visserijmuseum staat.))
VOETNOOT 2:
((Bakker Camiel, en ook een aantal van zijn collega’s, leverden in die tijd ook zélf veel aan huis (de tijden van nu zijn dus niet zo nieuw als men denkt), en Camiel bracht naast brood ook zijn andere winkelwaren (zuivel, én de tabaksdozen en sigaren) aan huis. Men kan zich dat nu niet meer inbeelden. Men spreekt soms nog van “die kwam langs de achterdeur”, als men van de pastoor, de postbode, de melkboer en den doktoor spreekt, maar ook de bakker mocht langs daar leveren. De voordeur ging bij veel huizen haast nooit open.
Camiel was ook zo’n werker. Vond Bertha dat de “broden schoven” in de winkel, Camiel aarzelde geen moment en bakte een nieuwe oven brood. Nu hangt men vaak een kaartje “brood uitverkocht” of men verkoopt koeken en taarten.
Populair was Camiel ook, want af en toe leende hij aan een correct tarief aan andere mensen.
Hij fietste al zijn rondes af, de grote broodkorf voorop, en reed hij langs de school, hij kwam thuis met zijn jongste kinderen in de broodkorf.
Eénmaal gestopt met de bakkerij, reed hij steeds verder met de fiets, en zo ging hij “de oude mensen in het K.E.I.” ’s namiddags bezoeken, ….hoewel ze allemaal jonger waren dan Camiel zelf.
Hij reed ook elke zomer met de oudste schoonzoon Roland naar de Kemmelberg, en wie kwam er met de gewone fiets als eerste boven? Ja, Camiel, de vriend van iedereen. Nooit een hoog woord bij het koppel Camiel en Bertha. “Koekegoed” waren ze, en Camiel was in Oostduinkerke en omstreken jaren bekend als “hij droeg nooit kousen in zijn schoenen”.
Ja, het was “een warme bakker”, letterlijk.
En op de begrafenis van Camiel, waren er bijna 400 mensen die hem kwamen groeten, van alle leeftijden en standen, van dichtbij en van verder. Bij Bertha die enkele jaren later overleed, waren er wat minder mensen, maar dat was logisch omdat ze altijd in haar winkel stond, en later eerder zelden uit haar woning kwam aan de Dorpsstraat 48.
Mooie mensen.